Zowel het contextuele gedachtegoed als soefisme en gnostiek raken een diepe snaar in mijn binnenste. Het voelt als een resonantie van een universele waarheid die voorbijgaat aan dogma's en opgelegde regels. Wat op het eerste oog uiteenlopende stromingen lijken, blijken opmerkelijke overeenkomsten te hebben.
1. De waarheid zit onder de oppervlakte – het ongeziene is bepalend
In zowel het contextuele denken als in mystieke tradities ligt de kern van waarheid niet aan de oppervlakte. Ivan Boszormenyi-Nagy spreekt over relationele ethiek: een balans van geven en ontvangen, en de onzichtbare "roulerende rekeningen" die generaties overstijgen. Wat is rechtvaardigheid? Niet altijd wat op papier logisch lijkt, maar wat geworteld is in onzichtbare trouw.
Soefisme, gnostiek en andere mystieke stromingen werken op een vergelijkbare manier. Zij zoeken geen waarheid in dogma's of uiterlijk vertoon, maar in innerlijke wijsheid: de ervaring van het goddelijke in jezelf en de ander. De essentie? Wat je ziet, is zelden wat werkelijk speelt.
2. Het belang van doorleving en persoonlijke verantwoordelijkheid
Mystieke tradities nodigen uit tot diep zelfonderzoek, niet als streven naar perfectie, maar om door de illusies van het leven heen te breken – om werkelijk wakker te worden. Op dezelfde manier moedigt het contextuele denken mensen aan de dialoog met hun verleden aan te gaan. Het vraagt je te erkennen wat je hebt ontvangen, wat is achtergehouden, en welke verantwoordelijkheid je draagt voor de patronen die je doorgeeft.
3. Loyaliteit als onzichtbare kracht
In het soefisme staat liefde centraal: een allesoverstijgende liefde, doordrenkt van dienstbaarheid en toewijding, zowel aan de Bron als aan de ander. In het contextuele denken speelt loyaliteit een soortgelijke rol – vaak verborgen, maar altijd aanwezig en vormend. Zowel mystieke tradities als het contextuele gedachtegoed erkennen dat vrijheid pas mogelijk is als je deze onzichtbare bindingen onder ogen durft te zien.
4. Transformatie gebeurt in de ontmoeting
In mystiek komt transformatie voort uit de ontmoeting met het goddelijke. In contextuele therapie ontstaat heling in de ontmoeting met de ander. Beide benadrukken dat herstel en groei niet plaatsvinden in isolatie, maar in relatie. Het is geen eenvoudige transactie, maar een heilige ruimte waar waarheid, pijn en liefde naast elkaar mogen bestaan.
5. De werkelijkheid is gelaagd
Waar de rationele blik gedrag ziet, kijkt de contextueel of mystiek denker naar de diepere betekenis. Waar iemand misschien zegt: “Die vader was afwezig,” vraagt de contextueel denker: “Wat zat daarachter? Wie had hij moeten zijn, en welke geschiedenis draagt hij mee?” De mysticus stelt een andere vraag: “Welke zielstocht schuilde onder die beslissing? Welk verlangen naar eenheid werd verborgen door dat gedrag?”
De essentie?
Zowel het contextuele denken als mystieke tradities leren je met andere ogen te kijken. Ogen die niet alleen zien wat iemand doet, maar begrijpen waarom – en vooral welk onvervulde verlangen eraan ten grondslag ligt. Ze nodigen je uit te ervaren door te voelen, waarheid te vinden in verbinding, en een leven te leiden waarin je oude patronen niet simpelweg herhaalt, maar bewust vernieuwt.
Of simpel gezegd:
Wat Nagy in de generatielijn zoekt, zoekt de mysticus in het goddelijke veld: beiden zoeken naar wat recht doet, voorbij schuld en oordeel.
Wat roept dit bij jou op? Resoneren deze invalshoeken ook bij jou? Ik ga er graag met je over in gesprek!
Reactie plaatsen
Reacties